Canada

Hoi allemaal,

Voor de oplettenden onder ons, ik ben inderdaad vergeten de foto’s van Fiji te uploaden. Iedereen die dat leuk vindt kan ze nu bekijken in de map ‘Australië & Fiji’.

Na Fiji was het tijd voor Canada. Toen ik aankwam in Vancouver stond Dagmar me al op te wachten. Erg leuk dat er na al die vluchten die ik inmiddels gehad had, weer iemand me stond op te wachten. Dagmar had in Nederland al een huurauto voor ons gereserveerd, dus die konden we ophalen. Het bleek een super nieuwe Toyota Matrix te zijn, met maar 58km op de teller. Aangezien er €25,- p.p.p.d. toeslag gerekend wordt voor bestuurders onder de 25 jaar, hadden we besloten dat ik de enige bestuurder zou worden. Na acht maanden niet gereden te hebben was het even wennen om weer te rijden. Na een korte uitleg over het rijden met een automaat zijn we meteen naar een hotel gereden. Hier hebben we de eerste nacht doorgebracht.

Daarna begon het kamperen. We zijn naar Vancouver Island gereden en hebben Victoria bezocht. Een leuke stad aan het water. In dit gebied zijn veel totempalen te zien. Na Victoria zijn we naar het noorden van het eiland gereden om daar walvissen en orka’s te spotten. Onderweg zagen we een zeehond in een meer. Bij aankomst in Telegraph Cove bleek het nog niet het juiste seizoen te zijn om walvissen te zien. Er zouden al wel een paar walvissen in de buurt rondzwemmen maar het was niet zeker dat we er een zouden zien. Voor orka’s was het zeker te vroeg, die zijn er pas half juli. Aangezien de tour $100 besloten we om ervan af te zien. Gelukkig hebben we vanaf de kant wel dolfijnen zien langs zwemmen. Ook leuk! Een alternatief was een beren tour. Deze tour was $300, dus ook deze viel al snel af.

De beren hebben we later nog gezien langs de kant van de weg. Helaas hebben we hier geen foto’s van kunnen maken, maar de herinnering is ook al bijzonder. Het weer was niet al te best en het tentje dat ik gekocht had bleek niet volledig waterdicht te zijn en mijn slaapzak die goed zou moeten zijn tot 0 graden, bleek niet toereikend voor de koude nachten. Aangezien het tentje te krap was voor twee personen, sliep een van ons in de auto, de ander in de tent. Als het echt te koud was buiten, sliepen we met z’n tweeën in de auto. Op een gegeven moment sprak iemand over Juneary, vanwege de lage temperaturen. Het was nog goed nadenken over waar de tent in de auto te leggen, want de tent mocht niet met etenswaren in aanraking komen. Veel campings lagen in beer gebied en beren ruiken voer blijkbaar op een paar kilometer afstand. Zolang je niet eet in je tent of er geen voer in bewaard ben je veilig. (Zegt men). Ik heb gelukkig geen beer aan mijn tentje gehad.  Op de campgrounds zaten veel grond eekhoorns, die soms veel lawaai maakten, maar meestal wel leuk waren om te zien.

Na Vancouver Island zijn we naar Whistler gereden. Dit bleek een erg commerciële stad te zijn, waar Dagmar en ik allebei niet zoveel aan vonden. Wel hebben we daar de zipline gedaan. Super gaaf.  Een zipline is een soort lange en grote kabelbaan over canyons. We zoefden tussen de bomen door en over de rivier. De laatste zipline hebben we allebei op de kop gehangen.  Toen we bijgekomen waren van de adrenalinekick zijn we doorgereden richting Kamloops, waar we alleen overnacht hebben om de reis te doorbreken. De afstanden zijn net zoals in Australië gigantisch en je bent zo een paar uur aan het rijden. Ik bleek me toch verkeken te hebben op het alles alleen rijden. Vanuit Kamloops zijn we doorgereden naar Jasper National Park.

Onderweg naar Jasper hadden we al wat besneeuwde bergtoppen gezien, maar in Jasper zelf was er bijna geen bergtop die geen sneeuw had. We hebben het stadje Jasper zelf ook bezocht. Een leuk, klein, toeristenplaatsje. Ik las dat er een Lake Annette was in Jasper National Park, deze hebben we natuurlijk even bezocht. Lake Annette is een helderblauw meer omringd door bomen en bergen. Ook hebben we een uitzichtspunt bezocht en het Malinge Lake, waar we een mooie wandeling hebben gemaakt. Na Jasper zijn we doorgereden naar Banff National Park. Hier wilden we graag een wandeling maken met een gids en Grizzly beren zien. Vanwege het koude weer (en de sneeuw op de bergen) waren de beren nog in het dal waar eten te vinden was. Bovenop de berg hadden we wel een mooi uitzicht op de omgeving en Lake Louise. Aangezien het mating season was en de beren een beetje onvoorspelbaar zijn, waren zo’n beetje alle wandelpaden in Banff  National Park afgesloten. Wel hebben we nog een wandeling kunnen maken naar een waterval. Lake Louise viel ons een beetje tegen,  het was slecht weer en het meer zag er helemaal niet zo blauw en groot uit zoals op de foto’s op Google. Wat ik erg fijn vond was dat we overal waar we wilden stoppen voor een foto konden stoppen als er een stop plek was. Zo hebben we een hoop mooie tussenstops kunnen maken. In Australië heb ik veel met de Greyhound bus gereisd en dan rij je gewoon van begin tot eindpunt door. Ook hebben we natuurlijk Banff stad nog even bezocht.

Onderweg hebben we temperaturen van 7 tot 11 graden gehad, soms steeg het kwik tot 16 graden, maar zodra we de Nationale Parken achter ons lieten en terug reden naar Vancouver via Glacier National Park en Yoho National Park, waar we nog wat boardwalks gemaakt hebben, steeg de temperatuur. Uiteindelijk hebben we temperaturen van 25 graden gehad en volop zon. Terug in Vancouver hebben we de stad zelf bezocht en het Vancouver Aquarium. Het Vancouver Aquarium heeft Baluga Wales, grote witte dolfijnen. Erg mooie beesten om te zien. Ze hebben er bakken met diverse soorten vissen, kwallen en kikkers, zeeleeuwen, zeeotters, pinguins en dolfijnen. Het bezoek aan het aquarium was een relaxte afsluiting van het westen van Canada. De laatste dag zijn we naar Richmond gereden, waar het Coevorder kasteel staat. Dit kasteel is ooit een cadeautje aan Canada geweest. Op dit moment is er helaas niet veel van over en is het nogal een vervallen boel. Bij het inleveren van de auto stond de teller op 3919km, we hebben dus goed gebruik gemaakt van de auto.

Vanaf Vancouver hadden we een vlucht naar de zus van mijn oma in Hamilton, vlakbij Toronto. Na 8,5 maand reizen was het voor mij heerlijk om een weekje niet zoveel te doen . Eigenlijk zouden we vanaf het vliegveld met de bus naar mijn tante gaan, maar toen we bij de bagageband aankwamen stond ze ineens voor ons neus. Een buurman van haar wilde wel rijden en ons ophalen. Een leuke verrassing. We zijn naar Toronto geweest en hebben de Edge Walk op de CN Tower gedaan. Voordat je naar boven mag krijg je eerst een blaastest en word je gefouilleerd. Je krijgt een rood pak en een tuigje aan. Daarna ga je met de lift naar boven. Eenmaal boven word je zowel aan de voorkant van het tuigje als aan de achterkant gezekerd en mag je het platform opstappen. Op 356m hoogte maak je een rondje om de tower en mag je voorover over de rand hangen, achterover en letter over ‘the edge’ lopen. Ook weer een super ervaring. 1 juli was het Canada Day en toen hebben we ’s avonds het vuurwerk bekeken boven de Bay in Hamilton.

Ook hebben we een bezoek gebracht aan de Niagara Falls. Een indrukwekkende watermassa. Toch was het wel grappig dat Dagmar en ik allebei gedacht hadden dat de falls groter waren dan ze in werkelijkheid waren. Overdag was het weer niet erg goed, er waren steeds buien. Hierdoor was het soms bijna onmogelijk om de waterval aan de Canadese kant goed te zien vanwege het stuivende water. Ook hebben we een rondje gevaren met ‘maid of the mist’, gaaf om zo dicht bij de waterval te komen. Het geluid en het stuivende water zijn overweldigend. Aan het eind van de middag klaarde het weer op en begon de zon te schijnen. We besloten toen ook nog even de Rainbow Bridge op te lopen, waar Canada en Amerika samenkomen. Ik was alleen zo dom om mijn paspoort niet mee te nemen, dus bij terugkomst op Canadese bodem had ik een probleem. De douanemedewerker kon het niet waarderen dat er nu extra uitzoekwerk verricht moest worden. Dagmar had bij aankomst in Vancouver geen stempel in haar paspoort gekregen en ook dat bleek een probleem. Er kon nu niet gecontroleerd te kunnen worden dat zij al in Canada geweest was. Er werd een escort opgeroepen en wij moesten met twee stoere mannen meelopen. Gelukkig had ik een International Youth Card bij me, waar mijn naam, geboortedatum en pasfoto opstonden. Ook vroeg ik de twee mannen of ze mijn paspoortnummer wilden hebben, die ik uit mijn hoofd wist. Deze noteerden ze. We moesten plaatsnemen op stoeltjes en een paar minuten later waren ze terug. Alles was in orde, we konden vertrekken. Ik bood nog mijn excuses aan, maar ik kreeg terug dat het geen probleem was en een fijne avond.

Aan het eind van de week kwam de zoon van mijn tante nog langs en hebben we samen gegeten. Leuk om ook hem weer gezien te hebben na een flink aantal jaren. Hij heeft ons afgezet op Toronto Airport, waarvandaan mijn vlucht naar New York de volgende ochtend vertrok.