Luxe backpacken

In Singapore hebben we ons in luxe gehuld. Alexander, de zoon van mijn vroegere oppas woont en werkt in Singapore. Hij beschikt daar over een luxe condo met twee slaapkamers, twee badkamers en een heerlijk balkon in een al even luxe complex met spa, sauna, vier zwembaden, een bubbelbad (die het helaas niet deed) en een tennisbaan. Wij waren de bofkonten die daar het grootste deel van ons verblijf in het dure Singapore gratis konden verblijven :) We hebben drie nachten in een hostel doorgebracht, omdat hij en zijn vriendin vrienden over de vloer hadden. 

Ik moest mijn visum voor Vietnam nog regelen en gelukkig zat de ambassade van Vietnam op loopafstand van ons logeeradres. Beetje jammer dat ik de verkeerde kant opgestuurd werd door de inwoners van Singapore,  waardoor ik zo'n 7 kilometer extra gelopen heb naar de ambassade. Ach ja, is weer goed voor de beweging.  

We zouden 23 december aan het begin van de avond aankomen, maar onze bus in Melaka (Maleisië) kwam niet opdagen. Na twee uur wachten dachten wij niet dat de bus nog zou komen. Met wat locals hebben we toen een sluiproute genomen naar een andere bushalte. We kwamen daar aanlopen en moesten met backpack en al nog een flinke sprint trekken want de buschauffeur wilde niet nog even een paar seconde wachten. Al snel waren we op het grote busstation. Natuurlijk waren alle ritten volgeboekt, waardoor we een paar uur moesten wachten. Tot overmaat van ramp bleek de bus meer te kosten dan ons verteld was, waardoor we niet genoeg geld hadden voor de bus. Wij al onze zakken checken of er nog wat munten in zaten. Op de grond vond ik nog een paar centen. Uiteindelijk kwamen we 1 ringgit (25 eurocent) te kort en kregen toch onze bustickets.  

De rit naar Singapore zou zo'n 2 à 3 uur duren, maar duurde uiteindelijk 5 uur. Tot aan de douane liep het redelijk soepel. De douane door was ook een heel avontuur. Er komen bij de grensovergang tig bussen tegelijk aan. Iedereen moet al zijn bagage uit de bus meenemen en krijgt 20 minuten om naar binnen te rennen, de meest achterlijke vragen van de douane medewerkers te beantwoorden ('Are you Daphne?' terwijl je je paspoort en de douane papieren, inclusief je naam en alle andere persoonsgegevens voor ze neerlegt), door de tassencontrole en detectiepoort te gaan om vervolgens terug te rennen naar de bus. Haal je het niet binnen 20 minuten dan is de bus gewoon pleitte. Wij hebben het tot twee keer toe gered.

Na een dikke file op de brugverbinding met Singapore kwamen we laat op de avond eindelijk aan in Singapore. De metro hadden we snel gevonden en de uitstaphalte ook, dankzij de goede instructies die ik per mail ontvangen had. Daarna zou het nog 5 tot 10 minuten lopen zijn. Ook hier werden we de verkeerde kant opgestuurd en na 20 minuten lopen besloten we dat dit niet kon kloppen. Ik vroeg de weg aan een jogger, maar hij wist het niet. Even later kwam hij terug en zei dat hij de weg wist. Hij had het even opgezocht op Google Maps en zou ons wel naar het juiste adres brengen. Dit ging alleen in een moordend tempo. Ja, hė wij lopen hier wel met backpacks hoor! Uiteindelijk kwamen we tegen middernacht doodmoe en zwaar bezweet aan bij Alexander. We voelden ons redelijk bezwaard om onze late aankomst, maar hij zat er niet mee en was nog druk bezig met het inpakken van de cadeau's voor Christmas Eve.  

Op kerstavond hebben we een nachtmis bijgewoond in een 'open' kerk. De muren stonden er en er zat een dak op, maar er waren gigantische openingen in de zijmuren, die waarschijnlijk dienden als een soort ramen. Het was echt behoorlijk druk in de kerk. De dienst zelf was wel grappig, er kwamen veel bekende kerstliedjes voorbij. Priesters linkten het geloof aan The Hobbit en Social Media, hoewel een van hen de aanwezigen toch echt probeerde te overtuigen gelovig te worden. Blijkbaar waren er veel bezoekers die het, net zoals wij, wel leuk vonden zo'n mis bij te wonen. Halverwege de dienst moest iedereen elkaar een Merry Christmas wensen. Niet alleen degene met wie je naar de kerk gekomen was, maar ook degene aan de andere kant naast je, voor je, achter je, etc. Bizar. Kerst zelf hebben we niet gevierd. We hebben eerste kerstdag lekker bij het zwembad gehangen. Tweede kerstdag bestaat niet hier. We zijn naar het hostel gegaan en hebben een stukje van de kleurige wijk Little India bekeken. Het weer werd al snel zo slecht dat we maar snel teruggegaan zijn naar het hostel.  

De dagen erna hebben we meer van Little India, Chinatown en het Colonial District gezien. Per wijk zijn eigen pracht en praal. In Little India de tempels, in China Town ook tempels, maar ook moskeeën en natuurlijk de streetmarkets en in het Colonial District de oude, luxe panden, de rivier die tussen de schattig gekleurde barretjes en de immens hoge wolkenkrabbers doorstroomt. Ook hebben we Marina Bay bekeken en besloten dat we daar oud en nieuw zouden gaan vieren.  

Tegen Singapore en bij Singapore horend, ligt het eiland Penosa. Hier vind je verschillende recreatievormen. Er zijn pretparken, waterpretparken en beaches. Wij zijn naar het pretpark Unniversal Studios geweest. Echt een leuk pretpark verdeeld in gebied New York, waar je kon proberen in de Sesamstraatrace de wereld te spaghetti te redden zodat deze pasta niet de wereld uit zou verdwijnen, een illustratie van hoe filmtrucage toegepast wordt en er noodweer losbarst, een gebouw voor je ogen in elkaar stort en er een boot bijna het publiek in schiet. Vervolgens onweer, waarna het platform waar je opstaat ineens een stukje naar beneden zakt. Marilyn Monroe, Betty Boop en Charlie Chaplin. Een stukje verderop was het Dinosaurus gebied, met Jurrassic Park, een wildwaterbaan en een spectaculaire water actieshow met veel vuur, veel geweerschoten en jetski's. Ook was er Far,far away. Het land van Shrek met een razensnelle drakenachtbaan en een super grappige 4D show. Tijdens de show kregen we water in ons gezicht, schokten onze stoelen alle kanten op als de wagen in beeld ergens tegenaan knalde en grepen de spinnen ons bij onze enkels. Het laatste deel van het park was Madagascar, inclusief nijlpaard, aap, giraffe en leeuw. Meer een deel voor de kleintjes, maar de boottocht die veel weg had van de Fata Morgana in de Efteling was toch ook wel erg leuk.  

Oudjaarsavond zijn we naar Marina Bay gegaan, waar we ongeveer 19.00u aankwamen. Er was nog genoeg plek, dus hadden we een eersterangs plaats. Al snel werd het behoorlijk druk, hoewel het even snel weer leeg was toen het begon te regenen. Gelukkig hadden wij onze poncho's meegebracht en heofden we ons plekje niet af te staan vanwege wat regen. Tussen 21.00u en 0.00u was er af en toe een hele korte lichtshow te zien. Ook konden we meegenieten van de optredens op het hoofdpodium waar o.a. The Wanted te horen was. Om 0.00u was er een super mooi vuurwerkspectakel. Jammer dat dit 'slechts' 10 minuten duurde. Er is heel wat moois de lucht ingeschoten. Daarna was het snel stapvoets richting metro, de laatste zou om 02.00u vertrekken en het was super, super druk. Om 01.45u zaten we in de metro.  En toen was ons avontuur in Singapore alweer afgelopen.

Op naar Borneo! Op Borneo hadden we maar een week ter overbrugging voor ons bezoek aan de Filipijnen. Helaas wisten wij nog niet dat de visums on arrival andere regels gekregen hebben waardoor je nu geen 21 dagen visum, maar een 30 dagen visum kunt krijgen voor de Filipijnen. Conclusie: een week is veel te kort voor Borneo, dat we eigenlijk als tussenstop gebruikten, en drie weken veel te weinig voor de Filipijnen. 

Op Borneo besloten we in Kuching te blijven en van daaruit dagtrips te maken. Het is moessontijd in Borneo en dus werden we veelvuldig gewaarschuwd voor het slechte weer. De avond van aankomst was het mooi weer. De volgende dag besloten we Kuching zelf te gaan verkennen mét mooi weer. Kuching betekent kat en dus zie je op meerdere plekken in de stad standbeelden van katten. Verder is de stad niet heel bijzonder. Borneo staat vooral ook bekend om de natuur. Dus kon een bezoekje aan Kabo National Park niet uitblijven. Met de local bus zijn we naar de opstapplaats voor de boot gereden. Daar hebben we wat mensen geritseld zodat we boot en gids konden delen. Uiteindelijk waren we met 7 personen. Na een boottocht van ongeveer 20 minuten langs mangroven kwamen we aan bij de entrance van het park. Daar besloot de groep dat ze de kortste trekking wilden doen, een van 800 meter. Yvonne en ik hebben nog geprobeerd of we dan niet een 3,5km trekking konden doen, maar ook de gids gaf de voorkeur aan de 800m trekking omdat we dan de meeste kans maakten om wilde dieren te spotten. En we hebben veel wilde dieren gezien: de bearded pig, de neusaap, de silverleafe aap en de makaak. We hebben een flying lemur gezien en de green viper en ik heb de monitor lizard gezien. De tocht zelf was mooi door een stukje jungle naar het strand en terug door de mangrove bossen omdat het toen eb was.  

Nadat we deze apen gezien hadden wilden we natuurlijk ook nog een keer de Orang Oetangs spotten. Deze zijn op Borneo semi-wild en alleen te spotten op het feeding platform. Maar de ochtend dat we gepland hadden om te gaan was het slecht weer en Orang Oetangs worden liever niet nat. Dus besloten we als alternatief de Fairy Caves te bezoeken. Dit is een erg mooie grot waarvan de ingang bovenaan zit. Eenmaal in de grot kun je nog verder omhoog. Er zit een groot gat in, waardoor je geen zaklamp nodig hebt. Wij hadden geluk, want een week eerder was de cave gesloten geweest i.v.m. overstromingen in het gebied. De nabijgelegen Wind Cave zat helaas wel nog dicht. We zouden 5km moeten lopen van de Fairy Cave naar de Wind Cave en wij vonden dat we dat wel konden. Na ruim een uur gelopen te hebben was er in de verste verte nog niks te zien. Er zat niks anders op dan doorlopen want de bus kwam ook niet meer langs. Ineens hoorden we getoeter achter ons en werd ons een lift aangeboden naar de Wind Cave. Ik was blij dat we op het aanbod ingegaan waren want we hadden denk ik nog ongeveer twee uur moeten lopen. Helaas bleek de Wind Cave dus gesloten omdat het te glad was na de overstromingen. We konden weer gaan lopen, dit keer richting busstation. Ook dit was een behoorlijk stuk, maar al snel stopte er weer een auto voor ons en de chauffeur bracht ons naar het station.  

De volgende dag konden we gelukkig wel naar het feeding platform. Er zijn wat toeristen aangevallen door verschillende Orang Oetangs, waardoor trekkingen door dat stukje regenwoud niet meer toegestaan zijn. In eerste instantie leken de apen geen honger te hebben. Er kwam een moeder met baby opdagen. Uiteindelijk kwamen er nog een paar af op het andere feeding platvorm. Nog een moeder met baby en twee andere apen. Zij hebben het publiek vermaakt met een showtje acrobatiek en cocosnoten openen en eten. Als hij ver genoeg op was, werd het restant het publiek in gesmeten.  

Rondom Kuching werden verschillende kayaktours aangeboden door het regenwoud, dus hebben we dat ook maar even geprobeerd. Dit was ook weer erg mooi. Gelukkig gingen we stroomafwaarts. Eerst 4km, waarbij we een tussenstop gemaakt hebben bij een watervalletje, tot de lunch. De lunch was erg goed. Noodles met verschillende groentes, curry taartje, cocospannenkoekje met bruine suiker, dragon fruit, bananen en mandarijnen. Na de lunch kregen we een korte tour door het dorpje en was het nog 7km peddelen naar het eind. Ook hier weer een tussenstop gemaakt op een strandje om even te zwemmen. Vlak voor we bij het eind aankwamen begon het ineens een klein beetje te regenen en flink te rommelen. We waren net het water af voordat de pleuris uitbrak. Lucky us...  We vonden dat we nog niet genoeg gedaan hadden en dus zijn we ook nog op mountainbike tour gegaan door de kampongs, een soort kleine communities. Het was de eerste keer dat deze mountainbike route gereden werd en wij waren de proefkonijnen. We zijn gestart in een bootje om aan de overkant van de rivier te komen, daar zijn we op de fiets gesprongen en zijn de kampongs gaan bekijken. De huizen die er staan verschillen erg van krot tot goed onderhouden. We zijn gestopt bij een markt waar we speciale Sarawak (gebied in Borneo waar wij zaten) Layer Cake geproefd hebben. Ook hebben we Lakso, een noodle gerecht uit Borneo en de Ice Kacang, crushed ice met melk en een soort jelly beans en mais geproefd. We zijn doorgefietst en op bezoek geweest bij de schoonfamilie van een van de gidsen. Erg leuk om het huis van binnen te zien. De schoonfamilie leek het nog leuker te vinden om bezoekers te ontvangen en er zijn erg veel foto's met ons gemaakt.  Na deze actieve week hebben we een rustdag ingebouwd en zijn daarna naar de Filipijnen gevlogen, waar ik nu nog ben.

De laatste weken met Yvonne als mijn reisgenootje breken aan. Zij vliegt 28 januari naar Cambodja om daar met haar zus rond te gaan reizen en ik vlieg de 30e naar Vietnam, waar ik de 31e mijn moeder ontmoet.